Waterpaleizen en sprookjes

Alles  kan, " behalve theekan melkkan " kwam ons ophalen. We lieten bruisend en een druk Ubud achter ons. Ik schat nog n paar jaar en er kan hier geen auto meer voor of achteruit. De behoefte aan geld verdienen is hier zo groot. We moesten onze vriend Henry maar vooral de chauffeur teleurstellen. Voor vandaag hadden zij buiten het door ons vastgestelde programma een bezoek aan een dans voorstelling voorgesteld. Echter hadden wij die al in Ubud gezien. Alles wat extra geregeld kan worden brengt geld op dus was hij teleurgesteld. De Indonesiër verwerkt dat van binnen achter die grote glimlach. Op naar het eerste waterpaleis, dus geen tempel. Begin 1900 hebben de Nederlanders die laten bouwen als goedmakertje nadat zij eerst heel de Koninklijke familie hadden uitgemoord, sorry ik kan het niet anders brengen maar wij hebben hier geschiedenis gemaakt en die was niet fraai. Vandaar dat onze gids ook niet zo enthousiast was over dit paleis  Taman  Ujung. Wij echter wel, het was er heel rustig en sereen. Er was nog een bruidspaar foto s aan het maken. Met zo n decor hoef je alleen maar te knippen. Op naar het zeer bekende waterpaleis Tirta Ganga. Uit de diverse vijvers richten de goden zich op en de waterfonteinen zorgen voor een waterballet van die zelfde goden. Grote goud en rood gekleurde karpers happen naar eten. Dat mensenhanden zoiets moois kunnen maken is soms niet te bevatten. We gingen afscheid nemen van Henry en we bedankte hem en ook zijn chauffeur voor alles en werden afgezet in Candidasa  hotel Discovery. Na al het moois van vandaag kwamen we in een sprookje terecht. Alleen al het zicht op Zee. Wat boffen wij en dat beseffen wij hier elke dag.