Offers

Offers breng je en moet je soms brengen. Hier in Bali dient iedere regio op een bepaalde tijd offers te brengen aan de Moedertempel Puri Besaki. Zo ook vandaag. Al vroeg gingen wij met Petu, wij hadden zijn vader verwacht, echter die moest onverwachts naar een vergadering in Denpasar, naar deze grootste en belangrijkste tempel. Heel de familie neemt dan vrij en gaan met vele onderweg. De vrouwen dragen de manden boven hun hoofd en doen dus het zware werk, de mannen zien er belangrijk uit. Daar aangekomen wordt je eerst bestormd door vrouwen op scooters met de vraag of wij offers willen kopen. Dat hebben we natuurlijk gedaan, ieder offer is er een. Van Petu kregen we te horen dat we met een scooter naar boven konden worden gebracht. Het was een hele klim.... Neeeeeeh dat doen wij niet, "wij" hebben zin in te lopen. Petu en Theo drongen nog aan maar onze Angelique vond het maar al te gevaarlijk vooral met een sarong aan. Ik snapte niet direct de logica maar het klonk serieus, dus moesten wij dat hele klere end naar boven lopen. En ik kan u melden in deze hitte is dat niet echt makkelijk. Dat noemen wij dan offers brengen. Daar aangekomen waren we direct onder de indruk van de grote mensenmassa s. Vele families betraden het heilige der heilige, maar aan alle gezichten kon je zien dat het een feestdag was. Onze jonge gids bracht ons  in de heiligste tempel naar binnen en we waren echt de enige twee blanke mensen. De Balinees leeft voor zijn geloof en houdt vast aan vele tradities. We hebben wel gemerkt in gesprekken met jongeren dat deze vele tradities soms heel zwaar zijn en zeker in deze digitale tijd, waar zij ook kennis maken met andere kant van de wereld. Of wij onze gekochte offerandes hier willen neerleggen. Nee dat behoort ons niet toe. Later op de middag hebben wij de speciale offermandjes bij de zee gelegd om aan iedereen te denken die ons ontvallen is. De zee waakt over hen.